«برای آغازی نوین در فلسفه ایران»

«« در خدا و حقیقت و آرمان، امکانات بی‌نهایت برای فریب‌دادن مردم هست. مردم را همیشه می‌توان با خدا و حقیقت و آرمان فریفت و فریبندگان، هیچ‌گاه امکان فریفتن مردم با خدا و حقیقت و آرمان را از دست نمی‌دهند. هر فریبنده‌ای، برای ادامه فریب دادن، باید فریب خود را عوض کند، ولی با خدا و حقیقت و اید‌ه‌آل، نیازی به تعویض فریب نیست.
خشم از فریبندگان (آخوندها، ایده‌آلیست‌ها، مقتدران و قدرت‌خواهان) و یأس از فریب‌ خوردگی، نه مردم را از فریب خوردن دوباره باز می‌دارد، و نه آخوند‌ها و مقتدران و ایده‌آلیست‌ها را از فریفتن دوباره باز می‌دارد.
با خدا و حقیقت و آرمان، می‌توان همیشه بطور دیگر، همان فریب‌خوردگان گذشته را از نو فریفت. پس از هر فریبی نیز، خدا و حقیقت و آرمان، مانند نخستین روز، پاک یا معصوم می‌مانند. بدبینی به فریبندگانی که با خدا و حقیقت و آرمان، ما را فریفته‌اند، بدبینی به خدا و حقیقت و آرمان نیست.»»

Filed under: فرهنگ ایرانی، فرهنگ سیمرغی ایران |