Posted on 05/31/2011 by رضا ایرانی
آنچه در گذشته وسنت، بار ِ سنگین است، همان ادعای «مرجعیت» آنهاست. مرجع کسی‌است که نمی‌گذارد ما از خود باشیم و می‌خواهد که از او باشیم. از گذشته باشیم. خود، تابع گذشته واز گذشته باشد. تاریخ و آنچه از گذشته می‌آید، هنگامی بار است که خود ِ انسان و جامعه را از سرچشمه بودن (از خود بودن) باز دارد.
زمان، همیشه از نو جوان می‌شود و همیشه جوان، از نو، می‌خواهد از خود باشد.
از خود بودن، یعنی «مرجع و میزان» بودن.
گذشته و تاریخ، راه جوان شدن از خود را می‌بندد. برای جوان‌شدن از نو، (که ایرانیان آن را «فرشگرد» می‌نامیدند) باید نخست بر ضد مرجعیت گذشتگان و پیشینه‌ها برخاست و خط بطلان بر این مرجعیت کشید.
Filed under: فرهنگ ایرانی | Leave a comment »
Posted on 05/30/2011 by رضا ایرانی
از « استاد منوچهرجمالی »
سائقه پیشرفتِ همیشگی بسوی کمال و آزادی و سائقه بازگشت همیشگی به عقب و تکرار گذشته، همیشه باهم گلاویزند. هر پیشرفتی در کمال و آزادی، ناچار دچار بازگشت قهقرائی می‌شود. اینکه همیشه می‌توان بسوی کمال و آزادی پیشرفت کرد، یک خیال خام هست. این دیالکتیک پیشرفت بسوی آزادی و، بازگشت به قهقرا هست که سیر تاریخ را معین می‌سازد. هر جنبش پیش‌رونده‌ای در مدنیت، سائقه بازگشت توحش را برمی‌انگیزد. توحش همیشه در انسان، آتش زیر خاکستراست.
Filed under: فرهنگ ایرانی | Leave a comment »
Posted on 05/28/2011 by رضا ایرانی
تاریخ، انباریست از تجربه‌ها و بینش‌ها و آئین‌ها و شیوه‌‌های تفکر و ادیان و مذاهب و مکاتب فلسفی گوناگون که انسان‌ها در هزاره‌ها اندوخته‌اند. خرد هر انسانی در هر دوره‌ای، غربالی‌است برای الک کردن ِ نو به نو ِ این توده روی هم‌ریخته هزاره‌ها، تا مایه‌های آفریننده را برای زندگی خود بیرون آورد. تاریخ، آشغالدان نیست (چنین سخنی، تحقیر انسانیت است) و با دور ریختن تاریخ به عنوان آشغال، فراموش می‌کنند که گنج نهفته خود را که در میان آن آشغال، پخش است، نیز دور می‌ریزند. اینان در خرد خود، هنوز غربال را کشف نکرده‌اند.
Filed under: فرهنگ ایرانی | Leave a comment »
Posted on 05/27/2011 by رضا ایرانی
ارتـــای خــوشـــه (سیـــــــمرغ) 