«من خودم درباره مسائل انسانی می‌اندیشم»

«« من هیچگاه نمی‌اندیشم که قرآن درباره مسائل انسانی، چنین و چنان می‌گوید. با این شیوه، حق و قدرتم را از خود، می‌گیرم. من خودم درباره مسائل انسانی می‌اندیشم، چون این حق و قدرت، از خردم فوران می‌کند و نمی‌گذارم که قرآن از من غصب کند.

راه حل مسائل سیاسی و اجتماعی غرب با قرار دادن مسیحیت در فضای ِفرهنگِ یونان پیدا شد. مسائل سیاسی و اجتماعی ایران نیز، با قرار دادن  ِشریعت اسلام در چهار چوبه فرهنگِ اصیل ایران، حل می‌شوند.

«سروش» در فرهنگ ایران، نیروئی در هر انسانیست که می‌تواند در جستجو، نیک را از بد بیابد.
یزدا‌ن‌شناسی زرتشتی، سروش را پیکریابی اطاعت ساخته است و فرهنگ آزادی ِ انسان را از بین برده است.

دموکراسی و لیبرالیسم و سوسیالیسم وحقوق بشر و سکولاریسم،  پیایند تفکراتی زنده وتکان‌دهنده درجامعه هستند که در«محدوده عقل وآگاهی» مردم نمانده‌اند، بلکه ریشه در «روان» و بالاخره در «ضمیر» مردم کرده‌اند. با خواندن دوسه تا کتاب خارجی درباره دموکراسی و لیبرالیسم و سوسیالیسم و حقوق بشر، چنین «اعجازی» درایران روی نمی‌دهد. »»

از «پهلوان منوچهر جمالی»

Filed under: فرهنگ ایرانی | Leave a comment »