تا نفوذِ دین، در روان مردم در جامعه نکاهد، آخوند، به هیچ روی، حاضر به «انبازشدن با کسی درقدرت» نیست، و سکولاریسم، بدون کاهش قدرت دین در جامعه، امکان ِاستقرار ندارد، واین کار، فقط با اولویت دادن مبارزه برای اندیشیدن آزاد، درمقابل ایمان مذهبی ممکنست.
برای رسیدن به این هدف، نخست باید برای بدست آوردن «آزادی» جنگید، نه برای «عدالت»، تا بتوان، قدرت آخوند را در آغاز، متزلزل ساخت. با کسب آزادی در تفکر و گفتکوست که می‌توان سپس، مسئله عدالت را به میان آورد. و اندیشه آزادی آنگاه، پیروز می‌شود، که روشنفکران، خود، متفکر مستقل شوند، واصل تقلید را در اجتماع، تبدیل به «بزرگترین ننگ» سازند، تا مردم از مقلد بودن، بگریزند.

Filed under: فرهنگ ایرانی |