هیچ باخدائی نیست که در باطنش بی‌خدا نباشد.

«« بهترین زمین برای پیدایش بی‌دینی، دین است.
بهترین زمین برای پیدایش بی‌خدائی، ایمان به خداهست.
بزرگ‌ترین بی‌دینان و منکران دین، با دینان هستند.
بزرگ‌ترین بی‌خدایان، موءمنان به خدا هستند.
هیچ دین‌داری نیست که درباطنش، بی‌دین نباشد.
هیچ باخدائی نیست که در باطنش بی‌خدا نباشد. این عدم شناخت انسانست که این دو رویه را ازهم جدا می‌سازد.
 شک، سایه هر ایمانیست، فقط ایمان این سایه خود را که دنبالش هست، نمی‌خواهد ببیند و آنرا سرکوبی می‌کند. ایمان و شک، همزادند. هرچه ایمان شدیدتر می‌شود، شک، پنهان تر و ناشناختنی‌تر می‌شود، ولی هیچ‌گاه پیوندشان از همدیگر، بریده نمی‌شود. بزرگ‌ترین بی‌دینان و بی‌خدایان، درست خودِ آخوندها و موبدان و کشیش‌ها وهاخام‌ها … هستند.
 با سرکوبی این شک درونست، که قساوت و تجاوزگری به دیگران در جهان پیدایش می‌یابد.»»