• « زندگی » مـُقـدس است، خدا هم حق ندارد حکم قتل و اعدام بدهد.

    «ارتــای خوشه(سیمرغ)»

    گاه نوشتــار ِ
    « رضـا ایــــرانی »


    « آزادی هر ایرانی، زمانی میسر است که شــــریعت اسلام را با فرهــنگ مـردمی ایران مهار ساخته و دوام این آزادی را همــــواره با نگـــه‌داشتن شریعت اسلام با اندیشه‌های «قداست جان و زندگی و خرد مردمان»، و بدور از شمشیر اســلام، ضمانت نمــــاید.
    این تنها راه است، مابـقی، فـــریب و دروغ و ریــــا و ساده‌لوحی خطرناک و از سر، چیرگی شـریعت خونریز اسلام است. »

    بــرای انــــدیشه ایــــــرانی، انسان اندازه حکومت است.


    «« بزرگتـرین دشمن ملــت ایران، حکومت اسلامیست.
    حکومت اسلامی،دهه‌هاست که در همــــه جبهــــه‌های سیـــاسی و اقتـــصادی و فرهنگی و هنری و ملی، با نهایت درند‌‌گی و خشونت با ملت ایران می‌جـنگـد.
    اندیشیدن برای پیروز شدن ملــــــــــت ایــــــــران بـــــر حکــــــومت اسلامی
    در این جنگ وحشتناکست که انــــدیشیدن حقیــقی است.»»

  • « زندگی » مـُقـدس است، خدا هم حق ندارد حکم قتل و اعدام بدهد.

    « زندگی » مـُقـدس است، خدا هم حق ندارد حکم قتل و اعدام بدهد
  • بایگانی

چرا تنها باید تفاوت را نشان داد؟

چرا تنها باید تفاوت را نشان داد؟

آقای نقره‌کار:

چرا یک گام دیگر بر نمی‌دارید و «جان و زندگی» همه را، چپی و راست، بی‌دین و دیندار، شاهی و لیبرال و سوسیالیست، زن و مرد، ترک و بلوچ، کرد، خراسانی، خوزستانی، سیستانی، عرب، آلمانی، آمریکائی، ژاپنی و….  «گزند ناپذیر» نمی‌دانید؟ آیا هیچ به نتایج این اندیشه‌ی مایه‌ای و فرهنگی ایران، فکر کرده‌اید؟
چگونه می‌خواهید «تاثیرگذار بر سیاست و فرهنگ و اخلاق جامعه» باشید؟
آیا هرسال مقاله نویسی و یاد انسان‌های نابود شده بدست حکومت شریعت خونریز اسلامی، با اینکه کاریست نیک، اما چه مسئله‌ای را پاسخ داده و خواهد داد؟ من بسیاری را می‌شناسم که جز این سخنی ندارند. منتظر تابستانند تا سخن‌رانی کنند، مقاله نویسی کنند! امیدوارم که مقصودم را متوجه گردید.
چرا نمی‌بایست به این، اندیشه نمود، که با چه سرمایه‌ی فکری و اندیشه‌ی نویی، می‌توان برای همیشه، «جان و زندگی» مردمان را تضمین و از خونریزی و کشتن پرهیزو جلوگیری نمود؟ پرسشی‌است نیازمند فکر‌کردن، و جستجو در اعماق هزاره‌ای جامعه‌ی ایران. چرا نمی‌بایست پرسید و فکر کرد که واژه «زندگی» یعنی چه؟  و ایرانی چگونه به این واژه رسید؟

با سپاس

رضا ایرانی