«« سنگ نبشته‌های هخامنشی، نخست بر این گواهی می‌دهند که: «خدا، زمین و شادی را باهم می‌آفریند». باهم‌آفریدن «زمین و شادی در آغاز»، فقط و فقط ،این معنا را دارد که «زندگی در گیتی به غایت شادی، یعنی به غایت جشن همیشگی‌بودن»، پیدایش یافته است.
این اندیشه، نه در گاتای زرتشت هست، نه در قرآن، و نه در تورات، و نه در انجیل، و نه در فرهنگ یونان.
چرا، همه روشنفکران ایران، این سراندیشه بزرگ را که اصل سکولایسم است، نادیده می‌گیرند؟
ولی به یقین، فلسفه‌ی نوین ایران، با گشودن و بسط دادن همین سراندیشه، در سراسر گستره‌های زندگی، آغاز خواهد شد. »»

Filed under: فرهنگ ایرانی |