« خوار شمردن خود، درد دارد »

«« انسان چه اندازه باید از حقیر‌سازی خود درد و عذاب کشیده باشد که برای رفع این عذاب، نیاز به بزرگ‌سازی خود، به خداسازی خود داشته است؟
ما نیاز به خدا داریم، چون به شیوه‌ای خود را با او عینیت می‌دهیم و در این  عینیت‌یابی با او، از بزرگی و قدرت و علم و … او بهره‌ای می‌بریم.
انسان می‌پندارد تا از خود، خدا نسازد، از دردی که از حقارت خود می‌برد، رهائی نخواهد یافت. ولی حتی وقتی نیز خدا می‌شود، سراسر گفتار و رفتارش، جبران همان دردی‌است که زمانی از حقیرسازی خود کشیده است.
او همیشه از عظمت خدا، از قدرت خدا، از علم خدا سخن می‌گوید، چون او در واقع نیاز به عظمت خدا، نیاز به قدرت خدا و به علم خدا برای خود دارد و در واقع از خود و نیازهای خود سخن می‌گوید.
کسی که زیاد از خدایش سخن می‌گوید، زیاد از خودش سخن می‌گوید ولو آنکه خودش هم نداند. »»

از پهلوان منوچهر جمالی

Filed under: فرهنگ ایرانی، فرهنگ سیمرغی ایران، جمهوری ایرانی | Leave a comment »