«« دروغ، به معنای « آزردن جان » است »»

از زنده‌یاد پهلوان منوچهر جمالی

درفرهنگ ایران، دروغ، به معنای « آزردن جان » است که هیچگاه مقدس ساخته نمی‌شود. خدا هم نمی‌تواند آزردن جانی را مقدس سازد.

پس از چیرگی اسلام ، دروغ ، ناگهان به معنای بسیار سطحی « گفتاری که خلاف راستی وحقیقت » است ، کاسته گردیده است.  با این معنای بسیارسطحی و تنگ و محدود، کل فرهنگ سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و قضائی ایران ، نا شناخته مانده است.
وقتی شاهان هخامنشی دم از « دورداشتن دروغ و خشکی از این مرز و بوم» می‌زنند ، ما می‌پنداریم که دم از« یک مسئله اخلاقی فردی » می‌زنند، وبه مردمان سفارش می‌کند که دروغ نگویند. درست اندیشه حقوق بشری کوروش، استوار بر فهم و شناخت دقیق و ژرف همین اصطلاح « دروغ » است.
آزردن خرد ، که چیزی جز آزردن جان نیست ( خرد، چشم جانست )، همان دروغیست که شاه هخامنشی ازآن سخن می‌گوید.
علت  تنگ و کاسته شدن معنای دروغ ، آنست که بار تئولوژیکی الهیات زرتشتی ، معنای اصلی را ، که فارغ از ویژگی مذهبی بوده است ، فراموش یا تاریک ساخته و پوشیده  است.

Filed under: فرهنگ ایرانی، فرهنگ سیمرغی ایران، تصویر انسان ایرانی، جمهوری ایرانی |