«مفهوم «علم» و معنای آن»

«« در اسلام وسایر ادیان نوری، «علم» به «معلومات = دانسته ها» گفته می‌شوند. الله ، عالم (همه دان) هست، چون همه‌ی چیزها، بدون جستجو و آزمایش، برایش روشن است.
الله و اهورامزدای زرتشت و یهوه، جوینده نیستند. علم‌شان برپایه جستجو نیست. از این رو در ادیان، «حافظه» ارزش برتر از «تفکر» را دارد.
وارونه این، خرّم، خدای ایران، اصل جستجو در هر انسانیست، نه همه دان.
این معنای «علم» در این ادیان، به کلی با مفهوم علم (ساینس) فرق دارد. علم به مفهومی که مدرنیسم را در جهان آفرید، تنها معلومات نیست. این بخش، فقط «فن» و «وسیله» می‌شود. فقط بسته به اینست که این بخش علم (معلومات) وسیله دردست چه کسی و چه حزبی و گروهی بیفتد. ولی معلومات ، هنوز علم نیست. علم به معنای «روش جستجو و پژوهش» است که «استقلال جوینده و آزادی تفکر» را می‌طلبد. در این مفهوم علم، معلومات، «حدود علم» نیستند. بلکه معلومات، فقط محصول روش جستجو و آزمایش انسان، هستند، و طبعا دانستنی‌ها قابل گذرند و می‌توان از آنها بآسانی، گسست.
معلومات، هیچگاه، زندان تفکر و آزادی نمی‌شوند. مدرنیسم، پیایند گسترش دادن این روش جستجو و آزمایش (علم)، به سایرگستره‌های زندگی (اقتصاد، سیاست، حقوق، هنر، اخلاق) هستند. آموختن معلومات بنام علم در دانشگاهای غرب، بدون آن روش که استقلال و آزادی تفکر را میآفریند، بزرگترین خطر کشورهای اسلامیست. موءمنان به ادیان و ایدئولوژی‌ها، فقط طالب بخش معلومات ِ علوم جدید هستند، نه بیشتر. »»

Filed under: فرهنگ ایرانی |