«« یکی، تاریخ را برای تجلیل دین و ایدئولوژیش و دفاع از آن، مسخ می‌کند،
یکی تاریخ را برای تجلیل ملتش و دفاع از آن مسخ می‌کند،
یکی تاریخ را برای تجلیل طبقه‌اش و دفاع از آن مسخ می‌کند،
و یکی، تاریخ را برای تجلیل نژادش و دفاع از آن، مسخ می‌کند، و «چنین آگاهبودِ تاریخی» است، که علم و حقیقت شمرده می‌شود.
پس حقیقت و علم، دانش‌های مسخ شده‌اند.»»

Filed under: فرهنگ ایرانی |