– بزرگترین مانع پیدایش و بقای دموکراسی، شریعت اسلاماست، و فقط با بسیج ساختن محتویات فرهنگ ِاصیل ایراناست که میتوان، اسلام را در ایران، در چهارچوبهِ «خردِ انسان، به عنوان برترین مرجع و کلید حل همه مسائل» قرار داد و آن را مهار کرد.
– فـقـر، از خود نبودن، و همیشه از دیگران و اندیشههای ِدیگران زیستن است.
سرمایه، از خود بودن، و از اندیشههای خود زیستن است.
– در فرهنگ ایران، عمل انسان، اولویت دارد. از این رو اصل دنیای سیاست آنست که «همه مقامات در اجتماع»، باید اکتسابی باشند. نظام سیاسی بایستی حقانیتش را از عمل مفید انسان در اجتماع بگیرد، نه از دین و از خدا، نه از سّنت، نه از وراثت. جمهوریّت برپایه این اصل، استواراست.
قدرت و نظامی که حقانیتش را از سنت و وراثت و مشیّت الهی میگیرد، نفی جمهوریت را میکند.
کسی حقانیت به قدرت دارد که عمل مفید برای اجتماع بکند و تنها اجتماعست که قضاوت در مفید بودن این عمل میکند.
Filed under: فرهنگ ایرانی |
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟