هزاره‌ها در ایران ِنیاکان ما، مردمان، هرآن‌کس را که گامی درسوی زندگی و خوش‌باشی آنان برمی‌داشت، شایسته و سزاوار « آفرین » گویی وخواندن می‌دانستند و « ناآفرین » (=نفرین) را به سخن وکردارهای ِ بسیار زشت وزندگی‌ستیز. « زشتی » تنها یک چیزی دربرابر زیبایی نبود، بکه خشکی وخشم وپرخاش وآز، و ضد‌زندگی بود.
با نگاهی به تاریخ انتشاربیشترین آثار استاد جمالی، هر ایرانی ژرف بینی می‌بایست دریابد که سکوت وسانسور و بایکوت، کیفر و» گناه» ِ نابخشودنی ِ کسی است که « ازخود به جامعه‌ی خود می‌اندیشد ». و این «هوچی‌های» باصطلاح روشنفکر، هرانشاء و ترجمه‌ای را از دوستان وهم‌مرامی‌هایشان با بوق وکرنا، تبلیغ وپخش می‌کنند. اما در این سی سال گذشته از هیچ گونه دشمنی با استاد و آثارش دریغ نورزیده‌اند. چرا؟
پاسخ این پرسش، در اندیشه و خط به خط آثار منوچهرجمالی نمایان است. روزی فراخواهد رسید که ایرانیان از این کردار تحصیل‌کردگان ِ درخارج ازکشور، به « زشتی » یاد نمایند. از دید من، خویش‌کاری هر ایران‌دوستی را در این هنگام و زمانه، گسترش وپخش آثار استاد جمالی، همراه با سنجش‌و‌نقد آن میدانم. باشد تا هرچه بیشترفرهنگ اصیل ایرانی شناخته گردد ویقین جوانان ایران‌زمین را به بنای فلسفه ونواندیشی فرهنگ ایرانی، انگیخته‌تر نماید.
رضا ایرانی
Filed under: فرهنگ ایرانی |
ارتـــای خــوشـــه (سیـــــــمرغ) 
درود بر شما.
آقای ایرانی نخست از کوشش‌های شما در بازشناخت باورها، آیین‌ها و سنت‌های کهن ایرانی به سهم خود سپاسگزاری می‌کنم. پرسشی دارم. آیا جناب آقای جمالی یک ایده‌ی مشخص و مدونی برای جامعه‌ی ایرانی، درون جامعه‌ی جهانی پیشنهاد داده است؟ تا جایی که من مقالات ایشان را خوانده‌ام چنان ایده‌ای را نیافته‌ام. نیز جنابعالی به ویژه در مقالات اخیرتان مژده‌هایی می‌فرمایید اما چنان نرم‌افزاری را معرفی نمی‌کنید. توجه داشته باشید که من از ایران کامنت می‌گذارم و در فضای فیلتری موجود شاید بی‌خبرم. تقاضایی دارم. اگر درباره‌ی فرهنگ ایران مقالات یا نوشته‌هایی را بصورت ای میل ارسال می‌کنید لطفن برای من هم بفرستید…..
آدرس وبلاگ البته غیر فعال من: alidoust.blogfa.com
با احترام. ع. علیدوست
باقی بقایتان