ارتـــای خــوشـــه (سیـــــــمرغ)

آنهائی که تنها در سوگ جوانان ایران مرثیه می‌سرایند، و خود را آزادیخواه می‌دانند، چه نیک می‌بود که بجای مرجع قراردادن «ویکی‌پدیا«و بر پایه‌ی آن « یارسانان »راآتش‌پرست خواندن، می‌آمدند اندیشه‌ها و دیگر دیدگاه‌ها را در نشریه و سایت خود منعکس می‌کردند تا نیازی بدان «مرجع» نمی‌داشتند! ایرانی هیچ‌گاه آتش را به معنائی که در ادیان ابراهیمی از آن می‌گیرند نمی‌پرستید و این تهمتی بیش نیست. « حق» هم  واژه‌ایست که به آن پرداخته بودم.  نمی‌دانم چگونه می‌توان ادعای « آزادی‌خواهی و دموکراسی» داشت و هم‌زمان دست به سانسور  اندیشه‌ی دیگری نمود، آنهم در خارج از کشور!  آیا باز هم درحیرت فرو رفته و می‌پرسیم؛  رمز و راز دوام حکومت آخوندی در چیست؟ سکوت که خود نوعی «پاسخ» است، پاسخ‌شان بود به نامه‌ام که این‌چنین نوشته بودم:

 «« آفرین! بر شما آقایان تابان و باقرپور :

در بخش نظرات خواندم که نوشته‌اید «هیچ نظری در سایت به دلیل موافقت یا مخالفت با دیدگاه های اخبار روز حذف نمی شود.«

پس چرا مقاله‌ی « از نیاندیشیدن روشنفکران هوچی » من را منتشر نکردید؟  (با اینکه تیتر را هم در نامه بعدی، برایتان تغییر دادم.) البته این نخستین بارتان نیست!  من در این نوشته، پرسش‌های اساسی را بمیان آورده‌ام، و آیا در برابر همین «گفتگو با سروش» که آورده‌اید، ارزش انتشار نداشت؟ گیرم که از بنیاد، با مبانی نظری شما دوستان هم‌سوئی وهم‌گرائی نداشته باشد، اما دست‌کم می‌بایست «دگراندیش» ارزیابی شود و مورد حمایت شما قرار گیرد، نه؟ از دید من،  به هرصورت همه ما خواستار آزادی، سربلندی و رهایی ایران هستیم و خوب می‌دانیم که در این راه چاره‌ای جز خواندن نظرات گوناگون و نه‌چندان هم‌سو با خود وسنجش و نقد آنها نداریم. من درنوشته‌ام آورده‌ بودم که با همه روشنفکران سخن می‌گویم و تنها این نوشته ویا نویسنده، مقصودم نیست.
به من بفرمائید چگونه ما قرار است که به آزادی برسیم، اگر شما  و سایت‌هائی همانند « اخبار روز »این نوشتارها را منعکس نکنند؟ و یا از نظرات دیگران بهره نگیریم؟ به من بفرمائید ما چگونه مرز‌بندی‌های خود را با آنهائی که این مبانی آزادی را نادیده می‌گیرند، روشن می‌سازیم؟

«کسی که عیب تو را پیش چشم بنگارد      ببوس دیده‌ی او را، که بر تو حق دارد» (صائب تبریزی)

با سپاس فراوان

رضا ایرانی »»

Filed under: فرهنگ ایرانی |