قانون اساسی‌ای که ملت موسس آن نباشد، نه تنها اساسی نیست بلکه اساسا قانون نیست. این مهم نیست که آخوند چه میگوید، این وظیفه آزادیخواهان ایران است که با درک و شناخت درست ازبالاترین مرجع و آتوریته جامعه، یعنی «ملت» بر این حق تاکید نمایند. » قانون اساسی» کذایی آخوندی، نه اساسی است و نه قانون است. سرچشمه حکومت و قانون، همواره «ملت ایران» (همه ملت، بلوچ و کرد و عرب، ترک و خراسانی، اصفهانی و بوشهری و مازندرانی و …) است. آزادیخواهان ایران، نباید وارد بازیها و ترفند‌های آخوند گردند. این درسی‌است که از جنبشهای روشنگری قرن هیجده و نوزده اروپا و همچنین جنبشهای سقط شده مشروطه و سی‌سال پیش ایران، باید آموخت و بکار بست.
«گرانیگاه نوزایی ایران، در درک سرچشمه‌ی حکومت و قانون گشتن ِ خود ملت هست.»
Filed under: فرهنگ ایرانی |
ارتـــای خــوشـــه (سیـــــــمرغ) 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟